പ്രഭാത ഗോപുര വാതില്‍ തുറന്നു

പണ്ടു മനുഷ്യന്‍ വന്നൂ

വിശ്വ പ്രകൃതി വെറും കൈയ്യോടെ

വിരുന്നു നല്‍കാന്‍ നിന്നു (പ്രഭാത )

 

കൊടിയുഗങ്ങള്‍ക്കകലെ കാലംകൂടി ജനിക്കും മുന്‍പേ

സൂര്യനില്‍ നിന്നൊരു ചുടുതീക്കുടമായ്

ശൂന്യാകാശ സരസ്സില്‍

ശൂന്യാകാശ സരസ്സില്‍

വീണു തണുത്തു കിടന്നു മയങ്ങി ഉണര്‍ന്നവളല്ലോ ഭൂമി

വായുവിലീറന്‍ ജീവകണങ്ങളെ വാരിച്ചൂടിയ ഭൂമി

 

അന്നു മനുഷ്യന്‍ തീര്‍ത്തു ഭൂമിയില്‍ ആയിരമത്ഭുത ശില്‍പ്പങ്ങള്‍

അളകാപുരികള്‍ മധുരാപുരികള്‍ കലയുടെയമാരാവതികള്‍

അഷ്ടൈശ്വര്യ സമൃദ്ധികള്‍ ചൂടി അനശ്വരയായി ഭൂമി

സങ്കല്‍പ്പത്തിനു ചിറകുകള്‍ കിട്ടി സനാഥയായി ഭൂമി

മന്നിലെ ജീവിത ഖനികളില്‍ മുഴുവന്‍

പൊന്നു വിളഞ്ഞത് കാണ്‍കെ

സൂര്യന്‍ കോപം കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചു

ശുക്രന് കണ്ണ് ചുവന്നു

ഭൂമിയെ വന്നുവലംവച്ചൊരുനാള്‍ പൂന്തിങ്കള്‍ക്കല പാടി

പറഞ്ഞയയ്ക്കൂ ദേവി മനുഷ്യനെയൊരിക്കല്‍ ഇതിലെ കൂടി (പ്രഭാത )

 

 

Prabhatha gopura vaathil thurannu

Pandu manushyan vannoo

Viswa prakruthi verum kaiyyode

Virunnu nalkaan ninnu (prabhatha)

 

Kodiyugangalkkakale kaalam koodi janikkum munpe

Sooryanil ninnoru chudutheekkudamaay

Shoonyakaasha sarassil

Shoonyakaasha sarassil

Veenu thanuthu kidannu mayangi unarnnavalallo bhoomi

Vaayuvileeran jeevakanangale vaarichoodiya bhoomi (prabhatha)

 

Annu manushyan theerthu bhoomiyil

aayiramalbhutha shilpangal

Alakaapurikal madhuraapurikal kalayudyamaraavathikal

Ashtaishwarya samrudhikal choodi

anaswarayaayi bhoomi

Sankalppathinu chirakukal kitti

sanaadhayaayi bhoomi

Mannile jeevithakhanikalil muzhuvan

Ponnu vilanju kaanke

sooryan kopam kondu jwalichu

Shukranu kannum chuvannu

Bhoomiye vannu valam vachorunaal

poonthinkal kala paadi

Paranjayakku devi

manushyaneyorikkal ithile koodi (prabhatha)