കണ്ണീരുമായ്‌ ഒരു സൂര്യാങ്കുരം പോൽ നില്പൂ ഞാൻ

പാളുന്നുവോ പകൽ നോവുന്ന കാറ്റിൽ പാഴ്തിരി

അകലേ ആണു നിൻ മുരളീനാദം

ഭഗവൻ നീയാം യമുനാ കല്ലോലം

ദൂരെ നിന്നു നിലാവൊരു പീലി തന്നു

മെല്ലെ മെല്ലെ മനസ്സിലൊരോർമ്മ വന്നു

അതു നിന്റേതാവാം അലിവിന്റേതാവാം

പതിയെ ഞാനെൻ കവിളിലൊഴുകും കദന മഴയൊളിച്ചു

സന്ധ്യ പോലെ വിഷാദ വിലോലയുണ്ടോ

നോവു പോലെ വിമൂക വിപഞ്ചിയുണ്ടോ

ഇനിയെങ്ങോ മായാൻ ഒരു യാമം മാത്രം

വെറുതെ ഞാനീ വഴിയിൽ നിൽക്കെ

കനവിൽ കടൽ പിടഞ്ഞു

(കണ്ണീരുമായ്...)

Kanneerumaay oru sooryankuram pol nilpu njan

paalunnuvo pakal novunna kaattil paazhthiri

akale aanu nin muraleenaadam

bhagavan neeyaam yamuna kallolam

doore ninnu nilaavoru peeli thannu

melle melle manassilorormma vannu

athu nintethaavaam alivintethaavaam

pathiye njanen kavililozhukum kadana mazhayolichu

Sandhya pole vishaada vilolayundo

novu pole vimooka vipanchiyundo

iniyengo maayaan oru yaamam maathram

veruthe njaanee vazhiyil nilkke

kanavil kadal pidanju

(Kanneerumaay..)