കൃഷ്ണാ... കൃഷ്ണാ....

കാരുണ്യസിന്ധോ.....

 

നിന്‍ താമരപ്പൂങ്കാലടികളില്‍

കേഴുമീ ശബ്ദം കേള്‍പ്പതില്ലേ

പണ്ടു ദുശ്ശാസനസദസ്സില്‍

പാഞ്ചാലിയെ രക്ഷിച്ച കണ്ണാ

നിന്‍ താമരപ്പൂ............

 

മത്സ്യമായ് ഹയഗ്രീവനെ നിഗ്രഹിച്ചവനേ

കൂര്‍മ്മമായ് മന്ദരമലയുയര്‍ത്തിയോനേ

വരാഹമായീ... നരസിംഹമായീ...

കൃഷ്ണാ.. കൃഷ്ണാ.....

 

ബാലനായ് മൂന്നുലോകവും അളന്നെടുത്തവനേ

കല്‍ക്കിയായ് വരികില്ലേ ഈ രണഭൂമിയില്‍

രാമനായ് നീ ശ്രീരാമനായ് നീ

കൃഷ്ണാ... കൃഷ്ണാ.....

 

തീപ്പൊരിപാറാന്‍ ഫണം വിടര്‍ത്താന്‍

വിഷം ചൊരിയാന്‍ നിണമുതിരാന്‍

താണ്ഡവമാടി വരൂ കൃഷ്ണാ

പാഞ്ചജന്യം മുഴക്കൂ... മുഴക്കൂ...

 

 

 

 

krishnaa.... krishnaa....

kaarunyasindho....

 

nin thaamarappoonkaaladikalil

kezhumee shabdam kelppathille

pandu dussaasana sadassil

paanchaaliye rekshicha kannaa...

nin thaamarappoo...........

 

malsyamaay hayagreevane nigrahichavane

koormamaay mandaramalayuyarthiyone

varaahamaayii... narasimhamaayi...

krishnaa... krishnaa.....

 

baalanaay moonnulokavum alanneduthavane

kalkkiyaay varikille ee ranabhoomiyil

raamanaay nee sreeraamanaay nee

krishnaa... krishnaa....

 

theepporipaaraan bhanam vidarthaan

visham choriyaan ninamuthiraan

thaandavamaadi varoo krishnaa

paanchajanyam muzhakkoo muzhakkoo