പ്രണയ സരോവര തീരം

പണ്ടൊരു പ്രദോഷ സന്ധ്യാ നേരം..

പ്രകാശ വലയമണിഞ്ഞൊരു സുന്ദരി

പ്രസാദ പുഷ്പമായി വിടർന്നു

എന്റെ വികാര മണ്‌ഠലത്തിൽ പടർന്നു...

അവളൊരു മോഹിനി ആയിരുന്നു...

അഴകിന്റെ ദേവത ആയിരുന്നു...

അധരങ്ങളിൽ നയനങ്ങളിൽ

അശ്വതി പൂവുകൾ പൂത്തിരുന്നു...

മോഹമായി ആത്മ ദാഹമായി

ഓർമ്മയിൽ അവളിന്നും ജീവിക്കുന്നു....

അവളൊരു കാമിനി ആയിരുന്നു...

അലസ മദാലസ ആയിരുന്നു...

ചലനങ്ങളിൽ വചനങ്ങളിൽ

മാസ്മര ഭാവങ്ങൾ തുടിച്ചിരുന്നു....

രാഗമായി ജീവ താളമായി

ഭൂമിയിൽ അവളിന്നും ജീവിക്കുന്നു....

Pranayasarovaratheeram pandoru

pradoshasandhyaaneram

prakaashavalayamaninjoru sundari

prasaadapushpamaayi vidarnnu

ente vikaaramandalathil padarnnu

avaloru mohiniyaayirunnu

azhakinte devathayaayirunnu

adharangalil nayanangalil

ashwathippoovukal poothirunnu

mohamaayi aathmadaahamaayi

ormmayilavalinnum jeevikkunnu

avaloru kaaminiyaayirunnu

alasamadaalasayaayirunnu

chalanangalil vachanangalil

maasmarabhaavangal thudichirunnu

raagamaayi jeevathaalamaayi

bhoomiyilavalinnum jeevikkunnu

(pranayasarovara.....)