വിടരും മുന്‍പേ വീണടിയുന്നൊരു

വനമലരാണീ‍ അനുരാഗം...

കണ്ണീര്‍ക്കടലിന്‍ തിരകളിലലിയും

പുഞ്ചിരിയാണീ അനുരാഗം..

പുരുഷനെ സൃഷ്ടിച്ചു സ്ത്രീയെ സൃഷ്ടിച്ചു

പുഞ്ചിരിയോടെ ജഗദീശന്‍..

ഒടുവില്‍ പരിശുദ്ധപ്രേമം തീര്‍ത്തപ്പോള്‍

ഈശ്വരന്‍ പോലും കരഞ്ഞിരിക്കും

ഒരു നിമിഷം പശ്ചാത്തപിച്ചിരിക്കും..

ഓ... ഓ... ഓ...

പൂവെന്നു കരുതി വിളക്കിന്‍നാളത്തില്‍

പൂമ്പാറ്റ പാവം വീണെരിഞ്ഞു..

കരള്‍ തേടിയെടുത്തതു കണ്ണുകള്‍ കളഞ്ഞു

കാലത്തിന്‍ സമുദ്രത്തില്‍ വീണടിഞ്ഞു..ഞാന്‍

കണ്ണീരിന്‍ സമുദ്രത്തില്‍ വീണടിഞ്ഞു..

ഓ... ഓ... ഓ...

Vidarum munpe veenadiyunnoru

vanamalaraanee anuraagam

kanneerkkadalin thirakalilaliyum

punchiriyaanee anuraagam

purushane srushtichu sthreeye srushtichu

punchiriyode jagadeesham

oduvil parishudhapremam theerthappol

eeshwaranpolum karanjirikkum

oru nimisham patschaathapichirikkum

O...O...O...

poovennu karuthi vilakkin naalathil

poombaatta paavam veenerinju

karal thediyeduthathu kannukal kalanju

kaalathin samudrathil veenadinju njaan

kanneerin samudrathil veenadinju

O....O....O....

(vidarum.....)