സൃഷ്ടിതന്‍ സൌന്ദര്യ മുന്തിരിച്ചാറിനായ്

കൈക്കുമ്പിള്‍ നീട്ടുന്നു നിങ്ങള്‍

വേദനയില്‍ സര്‍ഗ്ഗവേദനയിലെന്റെ

ചേതനവീണെരിയുന്നു ...സൃഷ്ടിതന്‍

വേദനയാരറിയുന്നു!

 

പൂവുകളായിരം കീറിമുറിച്ചുഞാന്‍

പൂവിന്റെ സത്യം പഠിക്കാന്‍

ഹൃദയങ്ങളായിരം കൊത്തിനുറുക്കി ഞാന്‍

ഹൃദയത്തിന്‍ തത്ത്വം പഠിക്കാന്‍

ഭൂമിതന്‍ കന്യയെ കാട്ടിലെറിഞ്ഞു ഞാന്‍

ഭൂപാലധര്‍മ്മം പുലര്‍ത്താന്‍

 

ഒരുനൂറുവിഗ്രഹം തച്ചുതകര്‍ത്തുഞാന്‍

ഒരുപുതു വിഗ്രഹം തീര്‍ക്കാന്‍

 

നൂറു സഹോദരരെ കൊന്നു ഞാന്‍

അഞ്ചുപേര്‍ കുരുക്ഷേത്രം ജയിക്കാന്‍

ദീപങ്ങളൊക്കെക്കെടുത്തി ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു

ദീപമേ നീ നയിച്ചാലും

 

ഈയുഗത്തിന്‍ ഇതിഹാസത്തിലുണ്ടെന്റെ

ഈ വീരസാഹസചിത്രം

ഒരുതത്ത്വശാസ്ത്രത്തിന്‍ തൈനട്ടുഞാന്‍

എന്നും പിഴുതു നോക്കുന്നു വേരെണ്ണാന്‍.........

 

 

 

 

srishti than saundaryamunthirichaarinaay

Kaikkumbil neettunnu ningal

vedanayil, sarga vedanayilente

chethana veeneriyunnu

srishti than vedana aarariyunnu

 

poovukalaayiram keeri murichu njaan

poovinte sathyam padhikkaan

hridayangaLaayiram koththi nurukki njaan

hridayathin thathwam paddhikkan

 

bhoomi than kanyaye kaattilerinju njaan

bhoopaala dharmam pularthaan

oru nooru vigraham thachu thakarthu njaan

oru puthu vigraham theerkkan

nooru sahodarare konnu njaan

anju per kurukshethram jayikkaan

 

deepangalokkekkeduthi njaan praarthichu

deepame nee nayichaalum

 

ee yugathin ithihaasaththilundente

Ee veerasaahasa chithram

Oru thathwashaasthrathin thai nattu njaan- ennum

Pizhuthu nokkunnu verennaan