കരളിൽ കണ്ണീർ മുകിൽ നിറഞ്ഞാലും

കരയാൻ വയ്യാത്ത വാനമേ

അപാര ശാന്തി തൻ തീരമേ (2)

ആരറിഞ്ഞു നിൻ മുറിവിൻ ആഴം

ആരറിഞ്ഞു നിൻ ബാഷ്പത്തിൻ ഭാരം

നെഞ്ചിൽ നിന്നും ചോരയൊലിച്ചാലും

പുഞ്ചിരിപ്പൂ നീ സന്ധ്യകളിൽ (കരളിൽ)

നദിയുടെ അലകൾ യുഗയുഗങ്ങളായ്‌

കദനഗൽഗദത്തിൽ കരഞ്ഞാലും

തരാബിന്ദുവിൻ മിഴിയിൽ പൊടിഞ്ഞു

താഴെ വീഴാതെ വറ്റുന്നു

താഴെ വീഴാതെ വറ്റുന്നു

karalil kanneer mukil niranjaalum

karayaan vayyaatha vaanamae

apaara shaanthi than theeramae (2)

aararinju nin murivin aazham

aararinju nin baashpathin bhaaram

nenchil ninnum chora olichaalum punchirippoo nee sandhyakalil (karalil)

nadiyude alakal yugayugangalaay

kadanagalgadathil karanjaalum

tharaabinduvin mizhiyil podinju thaazhe veezhaathe vattunnu

thaazhe veezhaathe vattunnu